Verslag Kumpulan Matahari op 13 april 2025

Wat een heerlijke dag was het die woensdag toch weer.
De zon scheen, het was een aangename voorjaarstemperatuur dus op deze middag een heerlijke frisse neus gehaald in het Stadspark.
De natuur begon weer uit te botten, bomen en struiken begonnen weer groen te worden en de voorjaarsbloemen staken hun hoofdjes boven het maaiveld uit.
Het was een fijne wandeling naar het park en tijdens het lopen liet ik mijn grijze hersencellen werken door ontspannend na te denken over de afgelopen tijd, natuurlijk ook over de Matahari.
Al mijmerend kwam ik uiteindelijk terecht bij de kinderboerderij en besloot ik op één van de bankjes plaats te nemen om de benen te ontspannen.
Het was druk die middag, veel ouders met kinderen die met veel plezier daar aan het spelen waren.
Even verderop zag ik twee vrouwen zitten, die mij redelijk bekend voorkwamen, zo te zien oma’s die op de kleinkinderen pasten.
Bij hen waren 2 jonge kinderen die van het buitenleven genoten.
Opeens zei een kind: “Kijk oma, daar is een haas.
Is dat die paashaas waarover je verteld hebt?
Je had toch een verhaal gehoord over een pratende paashaas bij jullie Matahari?
”Oma glimlachte en zei: “Nee lieverd, dat is een konijn wat je ziet.
Misschien dat je de paashaas over anderhalve week ziet als het Pasen is.”
Verbaasd bleef ik even kijken en toen zag ik het, het waren die dames die ik al een paar keer in de bus had gezien en nu met de kleinkinderen in het Stadspark waren.
Een grijns op mijn gezicht kon ik niet onderdrukken, wat is de wereld toch klein.
Al grijnzend keek ik naar het struikgewas en zag twee oren omhoog steken.
Twee vrolijke ogen keken mij aan, warempel, niet te geloven.
Ik keek rechtstreeks in het lachende gezicht van de paashaas,
die zei: “Zie je wel, dat er mensen zijn die in mij geloven?“
Voor ik antwoord kon geven was hij al weer weg, mij verbluft achterlatend.
Verbouwereerd door teveel indrukken in één keer, vervolgde ik mijn weg naar huis.
Ik begon aan mezelf te twijfelen, maar realiseerde me gelijktijdig dat over een paar dagen er weer de Matahari was.
En daar verheugde ik me al op tijdens de wandeling.

Vandaag is het zondag 13 april 2025, dus straks weer naar de soosmiddag van de Matahari.
Op tijd liep ik naar het MFC-gebouw, onze fantastische ontmoetingsruimte.
Binnen zag ik al de eerste bezoekers, en natuurlijk enige vrijwilligers en bestuursleden,
die de zaal al in orde hadden gebracht voor deze middag.
Op het podium stonden de leden van de band Country 5F en waren bezig hun apparatuur aan te sluiten,
voordat het testen van het geluid kon beginnen.
Ook de medewerkers en vrijwilligers van het MFC waren al druk bezig met hun voorbereidingen.
Ondertussen passeerden bezoekers Bonard en Amy voor de entree waarna zij in de zaal gaan plaats namen.

Zoals gebruikelijk opende Edu als voorzitter deze kumpulan om 15.00 uur met de volgende mededelingen:
- Welkom allen op deze middag, in het bijzonder de nieuwe gasten. Wij hopen dat u geniet en daarom de volgende keer ook weer komt.
- Deze keer is er geen catering. Op de valreep werd de cateraar ziek, de vervanging is op vakantie en de derde mogelijkheid geniet aan de Gordel van Smaragd.
We moeten deze keer dus roeien met de riemen die we hebben.
- De keuken onder leiding van Roelof helpt ons hierbij uit de brand met patat en nog meer lekkers. Hulde en applaus voor Roelof c.s. en onze vrijwilligers.
- De band die vandaag voor ons speelt zijn de dame en heren van de band Country 5F. Ook daar komen wij voor.
- Allen een leuke middag gewenst.

Na deze introductie nam de band het over en begon met hun zang en muziek,
wat al vrij snel de eerste dansers naar de dansvloer lonkte.
Meerdere soorten muziek speelden zij, natuurlijk ook een paar keer de poco2.
Een mooi gezicht dat zoveel mensen gelijktijdig hetzelfde dansten.
Voor de liefhebbers waren er wel snacks, die op het eind van de middag waren uitverkocht.
En uit de keuken van het MFC werden patat en gehaktballen geserveerd.
Tegen het einde van de middag bleek dat er ruim 70 bezoekers waren gekomen.
Ook was bekend dat een aantal vaste bezoekers door griep e.d. thuis moesten blijven.
Samenvattend was het wederom een zeer gezellige en ontspannende middag waar we met elkaar van genoten hebben.
Om 18.30 uur moest Edu helaas al weer afsluiten.
Hij bedankte de aanwezigen voor hun komst,
de bandleden van Country 5F voor hun muziek en de vrijwilligers voor hun inzet.
Hij wenste allen een veilig en wel thuis en tot zondag 18 mei 2025.
Dit is de laatste kumpulan voor de zomervakantie.
Voor die mensen die door omstandigheden niet konden komen,
noteer deze datum in uw agenda.
Na 18 mei is de eerste kumpulan weer in september.
Ook voor iedereen voor volgend weekend fijne Paasdagen gewenst.
Na afloop werd de zaal weer in originele staat teruggebracht,
en liep ik in gedachten verzonken weer naar huis. Het was gezellig vanmiddag.
Plotseling hoorde ik: “Het was enorm gezellig vanmiddag. En voor ik het vergeet, ook van mij fijne Paasdagen voor iedereen.”
Verbaasd keek ik op, en warempel, weer keek ik in de ogen van de Paashaas.
Voor ik kon reageren, was hij al weer weg.
Dus, ook van de paashaas, fijne Paasdagen en tot zondag 18 mei 2025,
dan treedt voor ons op de band Xanur, de meesten welbekend.
AV