Verslag van de kumpulan op 15 december 2024.

Het was zo’n typische natte, koude en winderige herfstdag dat ik uitgerekend op die dag met de bus naar de stad moest.
Gelukkig was de bus op tijd en de temperatuur was aangenaam in de bus.
Bij een volgende halte stapten 2 dames in, die op de bank voor mij gingen zitten.
Hé, die ene dame herkende ik als een vaste bezoekster van de Matahari, de andere dame kwam mij niet bekend voor.
Omdat ik een pet diep voor de ogen had, werd ik kennelijk ook niet herkend.
Tussen de dames ontstond een leuk gesprek en zo te horen kenden zij elkaar al langer.
Het gesprek ging over de Matahari, en nieuwsgierig zoals ik ben, spitste ik mijn oren.
Waarom ben je niet gekomen op de soosmiddag in november, vroeg dame 1 (die ik herkende).
Ach, zei dame 2, ergens wilde ik wel maar zo voor een eerste keer daar komen zonder dat ik mensen ken, is wel moeilijk voor mij.
Nou, zei dame 1, je kent mij toch en nog een paar mensen.
Zo kabbelde het gesprek nog even door, waarna dame 1 zei: zondag 15 december hebben wij weer een kumpulan van de Matahari.
Er wordt deze keer extra aandacht aan besteed, de snacks zijn overheerlijk, de catering fantastisch, goede muziek en vriendelijke mensen.
Dame 2 sputterde nog wat tegen, kwam met niet ter zake dienende bezwaren die van tafel werden geveegd, maar beloofde uiteindelijk deze keer te komen.
Bij een volgende halte stapten beide dames uit, ik bleef nog even zitten en was nieuwsgierig of dame 2 woord zou houden.
Vandaag is er weer de kumpulan, een dikke week voor de Kerstdagen.
Het geeft van tevoren toch al een ander gevoel, het samen zijn, de gesprekken, de muziek, noem maar op.
Om 14.00 uur trek ik de wandelschoenen aan, op weg naar de Matahari.
Tjonge, het was al druk op dat tijdstip, en deze keer was het geen droom.Er stond een rij mensen voor de tafel van de penningmeester, en in de zaal waren ook al veel bezoekers aanwezig.
Dat beloofde een leuke en drukke middag te worden, en ik zag nog steeds mensen binnenkomen.
Veel oude bekenden, maar ook nieuwe gezichten.
Maar even, die dame daar, die net wat weifelend de zaal inliep, die had ik toch eerder gezien!
Ja, dat was dame 2 van de bus. Zij keek rond en zag al snel voor haar bekende gezichten en al snel sloot zij aan bij andere gasten.
Gelukkig hadden vrijwilligers al op tijd de zaal in orde gemaakt, maar al snel moest Roelof nog meer stoelen bij zetten.

Om 15.00 uur opende Huib als vicevoorzitter van de Matahari deze kumpulan. Hij heette alle aanwezigen van harte welkom, waarna hij met de volgende mededelingen kwam:
- Edu, onze voorzitter, is voor 3 maanden naar Fuengirolo en Frank gaat in januari naar Indonesië
- De Matahari bestaat dit jaar 20 jaar, met 25 jaar hebben we een jubileum. We hopen dat we het samen gaan halen en daar hebben we de hulp van iedereen voor nodig
- In de 1e pauze verkopen Grace en Amy lootjes voor de tombola van deze middag.
- De Matahari heeft veel hulp gehad van Amy en Grace van het bestuur van Bulan Purnama, en de vrijwilligers Gonda en Christien
- Gonda gaat straks rond voor de pot Lief en Leed, die door meerdere tragische gebeurtenissen nu bijna de bodem ziet
- Timo Jacobsen heeft een hersenbloeding gehad en ligt in het Martini Ziekenhuis, afdeling Neurologie 1.6, kamer 106
- met Rosemarijn Heijmering gaat het niet goed, er is geen verbetering in haar situatie en zij heeft veel pijn
- De vrijwilligers van de Matahari is een attentie aangeboden, zonder hen kunnen we niet
- Foto’s worden weer gemaakt door onze huisfotograaf Gerard Cox
- De kniepertjes bij de koffie zijn aangeboden door Jennie, de catering is weer in de goede handen van Hermin (dus kopen met bonnetje), en graag gebruikte kopjes en glazen weer inleveren
- Als laatste een oproep voor vrijwilligers, die de kascontrole willen gaan doen. Trudy bood zich spontaan aan, later sloten Annie en Adri zich daar bij aan
- Verzoek van het personeel van MFC om zoveel mogelijk met pin te betalen ivm een tekort aan wisselgeld
- Hierna was (eindelijk) Xanur aan de beurt met hun muziek en zang

Xanur liet zich dat geen 2 x zeggen en begon gelijk voor de liefhebbers met de poco2.
Het duurde dan ook maar even of de gehele dansvloer stond veel met op de maat van de muziek bewegende liefhebbers.
Zelfs de weifelende dame 2 danste volop mee, met een blijde uitstraling van plezier op haar gezicht.
Dansen kost energie, en al gauw stonden er rijen in de hal voor het drinken alsmede in de zaal voor de snacks.

Zoals beloofd kwam Amy en Grace in de 1e pauze langs voor de verkoop van lootjes voor de tombola, want er waren mooie prijzen te winnen.
De lootjes werden goed verkocht.

Na de pauze was Xanur weer aan de beurt en zagen kans om in no-time weer veel bezoekers van hun stoelen op de dansvloer te krijgen.
In die tijd deelden Amy en Grace aan bezoekers een attentie uit, een mooie ballpoint met het opschrift: 20 jaar Matahari.
In de 2e pauze werd de tombola gehouden met inderdaad mooie prijzen, waar een aantal bezoekers blij mee werden gemaakt.
Xanur speelde de tijd vol tot 18.30 uur, wat uiteindelijk met een soort polonaise werd afgesloten.
In de hal zat de penningmeester met een blij gezicht, want deze middag waren er 107 betalende bezoekers gekomen.
Ook Huib als vicevoorzitter moest streng zijn en sloot om 18.30 uur deze kumpulan.
Hij bedankte alle aanwezigen en wenste iedereen een wel thuis, met mooie en gezellige Kerstdagen en jaarwisseling.
Hij hoopt ons allen weer te zien op zondag 19 januari 2025, dan treedt de band Reggie & Friends voor ons op.
Langzaam liep de zaal leeg en er werden over en weer de goede wensen voor de Kerst en het nieuwe jaar uitgewisseld.
In de hal zag ik de beide dames van de bus staan, en dame 2 zei: “Wat heb ik genoten vanmiddag, ik wist niet dat het zo gezellig was en het me zo’n warm gevoel gaf.
Het is net alsof de Kerst al in mijn hart zit.” Dame 1 keek haar aan en antwoordde: ”Houdt dat gevoel vast, en als wij allemaal dat gevoel een jaar lang in ons hart vasthouden, hebben we een mooi 2025.”

AV